Wiosenne życzenia

    Na powitanie upragnionej wiosny wychodzi wszystko i wszyscy, aby jej urok odbierać wszelkimi zmysłami. Dla niej zakwitły przebiśniegi, krokusy, fiołki, stokrotki (…) i najrańszy z kwiatów pierwiosnek, o którym pisał A. Mickiewicz. Dzień przedłuża się, a w jego cieple budzi się nowe życie. I tylko patrzeć jak młode barwy zdominują rdzawo-szarą ubiegłoroczną ruń. Łąki, pola i knieje obleją się soczystą zielenią i kwieciem, a w lazurze nieba zaśpiewają skowronki. W wiosennej gamie barw delikatnych odcieni i jej subtelnym zapachu odnajdujemy przekazywaną światu radość, miłość, wiarę i nadzieję.
Dla sceptyków zamieszczam zdjęcia tegorocznej, dużej żurawiej parady nad Szczuczynem we mgle poranka jako dowód, że wiosna już jest. I niech płynie jak ludzkie marzenia po błękicie nieba, w sercach naszych i zielonej dolinie - przez cały rok. Przyszła kapryśna wiosna, nieco zła, że zbyt długo plącze się tu zima, lecz zajęła już nasze ogrody i serca.

      W związku z podwójnie miłym okresem - Zmartwychwstania Pańskiego i wiosny - wprowadźmy do życia szczęściem obdarowany optymizm.
Dni wypełnione rozkoszą trwania, zdrowiem i radością niech wzbogacają wiosenne promienie odradzającego się życia, a wszystkich nas niech łączy stabilność, ufność i pojednanie.

         Życzenia powyższe składam Zespołowi Portalu Internetowego e-Grajewo.pl oraz wszystkim wirtualnym pasjonatom, których pozdrawiam wierszem pt.: ”Walcząca aura”.

Wiosnę starał się przybliżyć i żurawie podczas gęstej mgły uchwycić – Stanisław Orłowski.

WALCZĄCA  AURA

trwa walka żywiołów
o wodę o słońce
o ziemię - matkę karmiącą
trwa bój
jak u rycerstwa Grunwaldu
huk gradu jęk wiatrów
obnaża  łzy ziemi
zacięcie walcząc o wiosny tchnienie

i... nadszedł zwycięstwa czas
by mocą gorących promieni
symbol  zimy i śmierci
- M a r z a n n ę -
uznać winną opóźnianiu się wiosny
i skazać na publiczne zatopienie
w odchłaniach wód

dosyć zgrzytu zimowych pancerzy
Boreasza swawolnych wojaży
już czuje się władzę Heliosa
w błyszczącej od żaru zbroi
precz zbrudzone śniegowe płaty
zostawcie wyrosłe pierwiosnki
i ziemię przekażcie
pracowitej wiośnie
zaorzemy zasiejemy
będą łany kwiatów rosły

nie bójcie się mężni rycerze
piorunów grzmotu i kry ruszenia
tu wkrótce zatrzęsie się niebo
i lasy i stawy i wód oceany
potem słońcem oblana gleba
wypali barwami wszelkimi
aż łuną pożarów zabłyśnie
owady zwierzęta i płazy
skąpane w deszczu słońcu i wietrze
odetchną w rozkoszach natury
a  słuch  ochoczo  nastawią
by w dźwięcznym szumie
bocianich i żurawich skrzydeł
odbierać koncerty słowicze
które na pomoc wzywają
roje pszczół miodnych
spracowanych latem
a znużonych zimą

no - niech tylko wybuchnie wiosna
a nie spocznie
póki w słońcu nie zalśni
z ziemskich brylantów
E d e n  utkany

          Stanisław Orłowski